OLE 2014, 9(1)kryteria wyszukiwania:
Orzecznictwo Lekarskie 2014, 9(1): 28-31 
Jerzy T. Marcinkowski 1/, Aneta Klimberg 1/, Daniel Zielonka 1/, Czesław Żaba 2/, Hanna Wiśniewska-Śliwińska 1/
1/ Katedra Medycyny Społecznej, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
2/ Katedra i Zakład Medycyny Sądowej, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Streszczenie
Wprowadzenie. Pojawił się nowy rodzaj pozwów przeciwko szpitalom, który dotyczy archiwalnych metod postępowania lekarskiego, jakie z biegiem lat i rozwoju medycyny opartej na dowodach (EBM) uległo diametralnej zmianie. Obecnie dawne metody diagnostyki i leczenia są traktowane w pozwach do sądu jako błędy medyczne.
Cel. Otwarcie dyskusji na temat postrzegania dawnych metod postępowania lekarskiego jako błędu medycznego.
Przypadki. Przedstawiono 2 przypadki pacjentów z postawionym przed laty rozpoznaniem stwardnienia rozsianego w odniesieniu do których niedawno pojawiły się podejrzenia, iż rozpoznanie postawione w przeszłości było niewłaściwe. W obu przypadkach pacjenci wraz z ich prawnikami wytoczyli procesy szpitalom i lekarzom, u których byli diagnozowani i leczeni w przeszłości.
Wnioski. Choć pozwy dotyczą prawidłowo przeprowadzonego procesu diagnostyczno-terapeutycznego wedle wiedzy lekarskiej w czasach gdy pacjenci byli diagnozowani i wydają się zupełnie bezzasadne, to zarówno pacjenci jak i ich prawnicy nie rezygnują z oskarżeń szpitali i lekarzy. Dawniej procesy tego typu były niemożliwe z uwagi na znacznie wolniejszy postęp wiedzy medycznej niż obecnie, co uniemożliwiało dokonanie weryfikacji rozpoznania. Uwzględniając specyfikę stwardnienia rozsianego pojawia się również zasadne pytanie: czy rozpoznania postawione przed laty było faktycznie błędne?
Słowa kluczowe: pozwy sądowe, błąd medyczny, błąd diagnostyczny, błąd terapeutyczny, stwardnienie rozsiane
Kazuistyka sądowo-orzecznicza czy uogólniająca się tendencja w pozwach o błąd medyczny przeciwko oddziałom szpitalnym - na przykładzie stwardnienia rozsianego
Jerzy T. Marcinkowski 1/, Aneta Klimberg 1/, Daniel Zielonka 1/, Czesław Żaba 2/, Hanna Wiśniewska-Śliwińska 1/
1/ Katedra Medycyny Społecznej, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
2/ Katedra i Zakład Medycyny Sądowej, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Streszczenie
Wprowadzenie. Pojawił się nowy rodzaj pozwów przeciwko szpitalom, który dotyczy archiwalnych metod postępowania lekarskiego, jakie z biegiem lat i rozwoju medycyny opartej na dowodach (EBM) uległo diametralnej zmianie. Obecnie dawne metody diagnostyki i leczenia są traktowane w pozwach do sądu jako błędy medyczne.
Cel. Otwarcie dyskusji na temat postrzegania dawnych metod postępowania lekarskiego jako błędu medycznego.
Przypadki. Przedstawiono 2 przypadki pacjentów z postawionym przed laty rozpoznaniem stwardnienia rozsianego w odniesieniu do których niedawno pojawiły się podejrzenia, iż rozpoznanie postawione w przeszłości było niewłaściwe. W obu przypadkach pacjenci wraz z ich prawnikami wytoczyli procesy szpitalom i lekarzom, u których byli diagnozowani i leczeni w przeszłości.
Wnioski. Choć pozwy dotyczą prawidłowo przeprowadzonego procesu diagnostyczno-terapeutycznego wedle wiedzy lekarskiej w czasach gdy pacjenci byli diagnozowani i wydają się zupełnie bezzasadne, to zarówno pacjenci jak i ich prawnicy nie rezygnują z oskarżeń szpitali i lekarzy. Dawniej procesy tego typu były niemożliwe z uwagi na znacznie wolniejszy postęp wiedzy medycznej niż obecnie, co uniemożliwiało dokonanie weryfikacji rozpoznania. Uwzględniając specyfikę stwardnienia rozsianego pojawia się również zasadne pytanie: czy rozpoznania postawione przed laty było faktycznie błędne?
Słowa kluczowe: pozwy sądowe, błąd medyczny, błąd diagnostyczny, błąd terapeutyczny, stwardnienie rozsiane